اولویت گذاری و رتبه‌بندی کانون‌های گردشگری دشت ابراهیم آباد یزد

طرح رابطه‌ای مسائل ژئومورفولوژیک با توریسم از جمله حیطه‌های مطالعاتی بین رشته‌ای مطرح در سال‌های اخیر است. با برقراری چنین ارتباطی، مکان‌های توریستی ژئومورفولوژیکی به صورت اشکال و فرآیندهای ژئومورفولوژیکی تعریف می‌شود که بنابر درک انسان از عوامل تأثیر گذار زمین شناسی، ژئومورفولوژیکی، تاریخی و اجتماعی این مکان‌ها، ارزش زیبا شناختی، علمی، فرهنگی – تاریخی و یا اجتماعی - اقتصادی پیدا می‌کنند. در این پژوهش سعی بر آن است تا روش‌های اولویت گذاری و رتبه بندی در اراضی و بخصوص اراضی که آمادگی آمایش برای پتانسیل‌های توریستی دارد، بررسی شود. بر این اساس لندفرم‌های ژئومورفولوژیکی منطقه دشت ابراهیم آباد یزد شناسایی شده و وضعیت توانمندی‌ها و پتانسیل‌های ژئومورفولوژیکی آن‌ها مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای تشریح لندفرم‌های ژئومورفولوژیکی دشت ابراهیم آباد ابتدا استفاده از تصاویر ماهواره‌ای و روش تحلیل سیستم‌های ارضی نقشه‌های زمین شناسی، توپوگرافی و داده‌های حاصل از بازدید‌های میدانی استفاده شده است و میزان توانمندی‌ها و پتانسیل‌های ژئومورفولوژیکی این لندفرم‌ها بر اساس روش پرالونگ ارزیابی شده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که مکان‌های مطرح شده قابلیت یک مکان توریستی ژئومورفولوژیک را داراست و می توان آن‌ها را جزو منابع طبیعی وگردشگری منطقه به شمار آورد. بر همین اساس، ارزش این مکان‌ها عمدتاً به دلیل بالا بودن ارزش علمی آن‌هاست. این لندفرم‌ها بر اساس امتیاز دهی در روش پرالونگ رتبه‌بندی شده‌اند. ارائه نگاهی جدید به منطقه مهریز و دشت ابراهیم آباد و واحد‌های ژئومورفولوژیکی و تعریف آن‌ها در قالبی از مفاهیم ژئوتوریسمی مهمترین دستاورد این پژوهش است که مستلزم پیگیری از طرف محققان و کارشناسان است.